Η Κεντροδεξιά σε στρατηγικό αδιέξοδο

Eπισημάναμε την προηγούμενη Κυριακή από αυτήν εδώ τη θέση ως στρατηγικό πρόβλημα της κεντροδεξιάς παράταξης την εγκατάλειψη της ιδεολογικής κληρονομιάς της (σύγκρουση με τα κατεστημένα – ανεξάρτητη πατριωτική εξωτερική πολιτική – απώλεια επαφής με τα λαϊκά στρώματα), αλλά δεν επεκταθήκαμε στο ζήτημα της διάσπασης της κεντροδεξιάς βάσης. Είναι ένα ζήτημα που ο χώρος, υπό οιαδήποτε ηγεσία, θα βρει μπροστά του.

Και θα το βρει, γιατί πέραν των αριθμών και των διαπιστώσεων θα του το βάλει ως άσκηση προς επίλυση ο Τσίπρας, που έξυπνα επιδιώκει να απομονώσει τη Ν.Δ. στο δεξιό άκρο του πολιτικού φάσματος, για να εγκατασταθεί ο ίδιος στον μεσαίο χώρο. Κάποιοι στη Ν.Δ. ακκίζονται με την ιδέα ότι το 28% που έλαβε το κόμμα στις τελευταίες εκλογές είναι μια χαρά. Αν εννοούν να μείνει η παράταξη για πάντα στην αντιπολίτευση, να μη γίνει ποτέ ξανά πλειοψηφική και να διαχωριστεί σε μικρά και μεγάλα μαγαζιά, φυσικά,«μια χαρά» είναι το 28%. Αλλά εδώ υπάρχουν δύο νέα δεδομένα, τα οποία, όποιος δεν θελήσει να λάβει υπ’ όψιν του, θα τον προσπεράσει η Ιστορία. Το πρώτο είναι ότι η παράταξη υπάρχει, αλλά δεν βρίσκεται μόνο μέσα στη Ν.Δ.

Ο πυρήνας των πολιτών που συγκρότησαν την πλατιά λαϊκή συμμαχία έχει διασκορπιστεί στη Χρυσή Αυγή, στον ΣΥΡΙΖΑ, στους ΑΝ.ΕΛ., σε μικρό φιλελεύθερο τμήμα και στο Ποτάμι. Θυμίζω με ποια διαπίστωση έκλεψε την καρδιά της βάσης στο Συνέδριο του 2009 ο Σαμαράς. Συγκρίνοντας τη στρατηγική Ομπάμα – Χίλαρι, όταν διεκδικούσαν το χρίσμα των Δημοκρατικών, ο Σαμαράς είπε ότι η παράταξη πρέπει να διεκδικεί τον δικό της ψηφοφόρο, όχι τον ταλαντευόμενο και μετακινούμενο.

«Είναι λάθος να ψαρεύουμε στις όχθες του ποταμού, πρέπει να ασχολούμαστε με την κοίτη του» είπε. Η θητεία του, όμως, στην ηγεσία είχε ως αποτέλεσμα να καταλήξει σε ένα εύθραυστο 28%, με τον ίδιο να τονίζει σήμερα ότι «επείγει να κρατήσουμε στις τάξεις μας τους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους που μας επέλεξαν». Εξι χρόνια μετά την ανάρρησή του στην ηγεσία, το άγχος του είναι η όχθη του ποταμού και όχι η κοίτη, οι χιλιάδες συντηρητικοί ψηφοφόροι που εγκατέλειψαν τη Ν.Δ.!

Το δεύτερο νέο δεδομένο είναι η οργανωτική διάσπαση της ελληνικής Δεξιάς. Οι Ανεξάρτητοι Ελληνες άντεξαν και απέδειξαν ότι ήρθαν για να μείνουν. Η Χρυσή Αυγή το ίδιο. Το κόμμα Καμμένου θα είναι μαγαζί γωνία για τους ανέστιους -αποκλεισμένους από την εξουσία- δεξιούς ψηφοφόρους. Η Χρυσή Αυγή -θα βάλει το δαχτυλάκι της η κυβέρνηση- σε λίγο θα αποκτήσει ελευθερία κινήσεων και θα ξαναμπεί στο παιχνίδι. Συμφέρει τον Τσίπρα να έχει διασπασμένη στα τρία τη δεξιά παράταξη. Τι θα κάνει σε αυτή την περίπτωση ο χώρος; Προς τα πού θα κινηθεί; Δεξιά, όπου την ίδια πελατεία διεκδικούν τρεις; Στο κέντρο, όπου ο χώρος είναι ακάλυπτος πλην μειοψηφικός; Περισσότερα σε προσεχές σημείωμα. Τώρα προέχει η συνειδητοποίηση της μείζονος μεταβολής.

Μανώλης Κοττάκης

{{-PCOUNT-}}8{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα