ΙΕΡΑ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ

Η επιτυχία της ΝΔ με την αποκάλυψη της συμφωνίας είναι ένα πρώτο βήμα αλλά δεν φθάνει

Η αποκάλυψη του περιεχομένου της συμφωνίας επέκτασης του Μνημονίου που υπέγραψε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους δανειστές ήταν η πρώτη καλή στιγμή της νεοδημοκρατικής αντιπολίτευσης από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Φθάνει, όμως, για να συγκρατήσει τη φθορά της, να ανακόψει την πτώση των ποσοστών της και να οδηγήσει σε άνοδο; Για να δούμε. Χωρίς αμφιβολία, το κείμενο της συμφωνίας που, ως φαίνεται, έφτασε στα χέρια του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης από την Τράπεζα της Ελλάδος (είναι αντισυμβαλλόμενο μέρος) είναι καταλυτικό εις βάρος της κυβέρνησης και παράγει εντυπώσεις. Οχι μόνο γιατί διατηρείται η δομή της κηδεμονίας (προαπαιτούμενα – αξιολόγηση – τρόικα – εκταμίευση της δόσης), αλλά γιατί για πρώτη φορά αποκαλύπτεται ότι η συμφωνία περιέχει τη μισητή στους αριστερούς λέξη «μνημόνιο».

Η κυβέρνηση πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη. Εβαλε υπογραφή σε Μνημόνιο. Δικαίως, λοιπόν, νιώθει ο Σαμαράς ιερά αγανάκτηση. Αποδεικνύεται εμπράκτως ότι άλλος δρόμος δεν υπήρχε. Η πολιτική και επικοινωνιακή αυτή επιτυχία της Ν.Δ. κινδυνεύει όμως να της κρύψει το δάσος. Είναι ένα πρώτο βήμα, αλλά δεν φθάνει.

Πρώτον, γιατί το περιεχόμενο της συμφωνίας εκθέτει ανεπανόρθωτα τη Ν.Δ. Είναι Μνημόνιο, αλλά Μνημόνιο light, καθώς λείπουν από αυτό οι απαιτήσεις για μειώσεις συντάξεων και απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα. Ας αναρωτηθεί η ηγετική ομάδα της Ν.Δ: Γιατί αυτό που δεν έδωσαν στην ίδια το δίνουν στην Αριστερά, που για να αξιολογηθεί θετικά καλείται να καταργήσει πρόωρες συντάξεις, να προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις και να μεταρρυθμίσει τον ΦΠΑ; Καλή η δικαίωση, «ωραίο» το Μνημόνιο, αλλά η ηγεσία της Ν.Δ. δεν είχε, ως φαίνεται, την εμπιστοσύνη των δανειστών για να κλείσει εγκαίρως μια αξιολόγηση στα μέτρα της. Εάν είχε ανταποκριθεί θετικά στην απαίτηση των δανειστών για σύγκρουση με τα κατεστημένα του επιχειρείν, ο Σαμαράς θα είχε πάρει τη συμφωνία που ζητούσε και θα είχε εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας.

Επίσης, πρέπει να γίνει κάποια στιγμή κατανοητό ότι η Ν.Δ. δεν έχασε μόνο ως φιλομνημονιακό κόμμα. Η Ν.Δ. έχασε τις εκλογές ως το «παλαιό» της Μεταπολίτευσης από το δήθεν «νέο» που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Η μεταβολή είναι συγκλονιστική και όχι ένα καπρίτσιο της στιγμής. Κατά συνέπεια, δεν αρκεί να ταυτιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ με το Μνημόνιο για να ξαναδεί η Δεξιά εξουσία. Ο Τσίπρας έχει καλή δημόσια εικόνα στην κοινωνία επειδή αυτή οικοδομήθηκε στη βάση της ψευδαίσθησης ότι
«ήρθε στα χέρια με τους δανειστές». Αν την κρατήσει, τότε θα βρεί τρόπο να επιβάλει τη θέλησή του και να πάει παρακάτω. Με ό,τι αυτό σημαίνει για τη Ν.Δ.

Μανώλης Κοττάκης

{{-PCOUNT-}}8{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα