Υποδείξεις

Ο Σαμαράς πιστεύει ότι θα ξαναμπεί στο «κόλπο»

Οι παρατηρητικοί θα το πρόσεξαν: Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης κοινοβουλευτικής συζήτησης ο πρωθυπουργός απευθύνθηκε στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του φώναξε υπαινικτικά «ο Γιούνκερ είναι φίλος σας». Το έκανε με το ύφος ανθρώπου που δεν υποθέτει, αλλά γνωρίζει από πρώτο χέρι τις εκτιμήσεις του προέδρου της Κομισιόν.

Ο πρόεδρος της Ν.Δ., παρά την οξύτητα της προσωπικής επίθεσης που δέχθηκε από τον Τσίπρα για τον στενό συνεργάτη του Σταύρο Παπασταύρου, ήταν εκείνη τη βραδιά -εκτός από τα… αντριλίκια- ασυνήθιστα ήπιος προς τον πολιτικό αντίπαλό του. Υπέμεινε την εξοργιστική επίθεση της προέδρου της Βουλής και αναγνώρισε εμμέσως το «σεξιστικό» λάθος του, παραπέμποντας στον Πλούταρχο. Ακόμη και η αποχώρηση της Ν.Δ. από την αίθουσα δεν ήταν δική του πρωτοβουλία, αλλά του ΜεΪμαράκη. Εκείνος ήθελε να μείνει. Απόδειξη δε αυτού είναι ότι, την επομένη, η Ν.Δ. ξέχασε διά μιας τη σκέψη για υποβολή πρότασης μομφής κατά της Κωνσταντοπούλου, ενώ κατά τη διάρκεια της μυστικής ψηφοφορίας για την ανάδειξη νέου προέδρου της Επιτροπής Θεσμών τρεις βουλευτές της παράταξης ψήφισαν Ζωή!

Εκ πρώτης όψεως αυτό το ρεσιτάλ συναίνεσης Σαμαρά έχει εξήγηση. Πιστεύει βαθύτατα ότι ο Τσίπρας δεν θα αντέξει και ότι οι δανειστές θα προωθήσουν τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης εθνικού συνασπισμού, που θα τον περιλαμβάνει. Εξ ου και η γνωστή δήλωση.

Στην πραγματικότητα συμβαίνει κάτι άλλο, παρεμφερές. Μέρκελ και Γιουνκέρ υπέδειξαν στον Τσίπρα να κρατήσει τον Σαμαρά στο παιχνίδι. Εκείνος, κατόπιν διαβουλεύσεως με τους συνεργάτες του, αποφάσισε ότι, ναι, θα το κάνει, αλλά όχι για τους λόγους που φαντάζεται ο πρώην πρωθυπουργός. Η επίθεση που εξαπέλυσε κατά του Μεσσήνιου ο Αρτινός υπακούει σε μια επιλογή κατασκευής μετεκλογικού δικομματισμού, καθώς ο -εξασθενημένος, κατά τους συριζαίους- κύριος Σαμαράς είναι απαραίτητο να μείνει στη θέση του και να μην αμφισβητηθεί έως τον Ιούλιο, που θα περάσει το τρίτο Μνημόνιο από τη Βουλή. Στο δικό τους μυαλό ο Σαμαράς -άσχετα αν δεν τον ξέρουν καλά και μπορεί να βρεθούν προ εκπλήξεων- είναι ο ιδανικός αντίπαλος για να περάσει χωρίς αντιστάσεις το νέο Μνημόνιο. Βεβαίως, άλλη η ανάγνωση Σαμαρά, ο οποίος πάντως πήρε βαθιά ανάσα -τα μποφόρ της αμφισβήτησης, βλέπε Ντόρα, έπεσαν ξαφνικά-, και άλλη της κυβέρνησης. Το δεδομένο πάντως είναι ένα: Διά της προσχώρησης στη θεωρία της κυβέρνησης εθνικής ενότητας ο κύριος Σαμαράς εγκαταλείπει τις θεωρίες των άκρων και της αριστερής παρένθεσης. Πιστεύει ότι θα καταφέρει να ξαναμπεί στο κόλπο. Η γνώμη μου είναι ότι αυτό είναι το τελευταίο που έχει ο Τσίπρας στο μυαλό του.

Μανώλης Κοττάκης

{{-PCOUNT-}}8{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα