Εξαρτημένα junkies

Πέντε χρόνια περιπέτειας δεν οδήγησαν στην εθνική αυτοσυνειδησία

Σκηνή νούμερο ένα, Δευτέρα απόγευμα: Την ώρα που ο Τσίπρας βρίσκεται κλεισμένος σε ένα δωμάτιο στις Βρυξέλλες και διαπραγματεύεται με τη Μέρκελ, τον Γιούνκερ και τη Λαγκάρντ, στην Αθήνα ο αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης Γιώργος Κατρούγκαλος εκδίδει μέσα στον γενικό χαμό μία εγκύκλιο με αποδέκτη όλες τις υπηρεσίες του κράτους. Διά αυτής καλούνται οι προϊστάμενοι αυτών να διορίζουν
«με φειδώ» τους αριστούχους δημοσίους υπαλλήλους της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης στις υπηρεσίες του Δημοσίου, διότι δεν το επιτρέπουν «οι δημοσιονομικές ανάγκες»!

Σκηνή νούμερο δύο, Τρίτη πρωί κάπου στη δυτική Ελλάδα: Εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα συζητά με οικείο του. Δεν αγωνιά για τις διαπραγματεύσεις. Είναι λεπτομέρεια για αυτόν. Τον απασχολεί, όμως, η μετοχή της Εθνικής Τράπεζας. «Από 7 ευρώ έχει πέσει στο 0,88. Μήπως είναι ευκαιρία να μπω Χρηματιστήριο και να ρεφάρω;» ρωτά. Παραθέτω τα δύο φαινομενικά ασύνδετα περιστατικά μεταξύ τους για να διερωτηθώ: Εχει ελπίδα αυτός ο τόπος; Μάθαμε κάτι από την περιπέτειά μας; Ή πέντε χρόνια μετά, αμετανόητοι και ξεροκέφαλοι αναζητούμε τον παράδεισο τη μία στο Δημόσιο και την άλλη στη χρυσοτόκο όρνιθα του Χρηματιστηρίου που τόσο κόσμο κατέστρεψε το 2000; Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω πολλές αμφιβολίες.

Οταν ο αρμόδιος υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης έχει τρόπο να επαναπροσλάβει με νομοθετική ρύθμιση τους πολιτικούς πελάτες του, υπαλλήλους δημοτικού – γυμνασίου -οι δημοσιονομικές ανάγκες δεν τον εμποδίζουν εδώ-, αλλά δεν βρίσκει λεφτά για να διορίσει εκείνους που διάβασαν και πέτυχαν στις εξετάσεις της Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, πώς μπορεί να έχει μέλλον αυτός ο τόπος; Η αριστεία είναι και εδώ ρετσινιά. Και όταν το μάθημα των «εγκλωβισμένων» του 2000 δεν λέει τίποτε σε κανέναν 15 χρόνια μετά και ο εθνικός στόχος γίνεται πάλι η γρήγορη αρπαχτή, ρωτώ πάλι: Υπάρχει ελπίδα; Ή ηγεσία και λαός είμαστε αμετανόητοι;
Μετά ταύτα, δεν μου κάνει εντύπωση το περιεχόμενο της πρότασης που κατέθεσε στις Βρυξέλλες ο πρωθυπουργός:

Αλώβητος ο δημόσιος τομέας, πουθενά μείωση προσωπικού, πουθενά συμπίεση μισθών (στη ΔΕΗ πήραν και αύξηση!), πουθενά υποψία μέτρου κατά των συνδικαλιστών, αντιθέτως, ολομέτωπη επίθεση στον κόσμο της εργασίας και του επιχειρείν. Αυτοί δεν ανήκουν στην νέα κοινωνική πλειοψηφία, Τσίπρα. Αυτοί δεν αποτελούν μέρος της εκλογικής του βάσης. Κρίμα. Πέντε χρόνια σκληρής περιπέτειας δεν οδήγησαν στην εθνική αυτοσυνειδησία ούτε το πολιτικό σύστημα ούτε τον λαό. Σαν junkies αναζητούμε τη δόση μας στο κράτος και στο καζίνο της τέως Σοφοκλέους.

Μανώλης Κοττάκης

{{-PCOUNT-}}8{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα