Κρίμα για τις επιλογές που έχει κάνει ο Πλάθιντο Ντομίνγκο!

Η έγκαιρη απόφαση και η σιγή σώζουν την υστεροφημία του καλλιτέχνηΑπό τον 
Θάνο Πετράκη

Κρίμα! Μόνο η λέξη αυτή θα μπορούσε να συνοψίσει τη στάση του διάσημου τενόρου Πλάθιντο Ντομίνγκο σχετικά με την εδώ και κάμποσο καιρό εμμονή του να συνεχίζει να μετέχει σε παραστάσεις όπερας ως βαρύτονος. Αν αυτό δεν είναι ύβρις προς όλους, τότε τι άλλο θα μπορούσε, αλήθεια, να είναι; 

Ο διεθνούς φήμης τενόρος έχει πίσω του μια διαδρομή λαμπρής και σπάνιας παρουσίας στο λυρικό στερέωμα ως ένας από τους «πρώτους» τενόρους της γενιάς του. Γιατί, λοιπόν, επιμένει να κακοποιεί το καλλιτεχνικό του όνομα με την παρουσία του σε ξένα χωράφια;
Τον γνωρίσαμε και τον θαυμάσαμε για την ευέλικτη φωνή του, που διαθέτει δραματικό τόνο και μεγάλο εύρος, κι έτσι θα τον θυμόμαστε όσοι πραγματικά τον αγαπήσαμε. Ευθύνη για την κατάντια αυτή έχουν και τα μεγάλα λυρικά θέατρα που του παρέχουν τη δυνατότητα να συμμετέχει με απαξιωμένες παρουσίες, κι έτσι, εκθέτοντάς τον, δεν προστατεύουν την υστεροφημία του.

Ο Πλάθιντο Ντομίνγκο κάλυψε με τον καλύτερο τρόπο στην πολύχρονη σταδιοδρομία του τον ρόλο του λυρικοδραματικού τενόρου της γενιάς του, αφού έως πριν από λίγα μόλις χρόνια (2013) είχε ερμηνεύσει υποδειγματικά (είναι η αλήθεια) 144 διαφορετικούς ρόλους. Ευτύχησε οι επιδόσεις του να μείνουν σε πολλές και ωραιότατες ηχογραφήσεις και οι λαμπερές παραστάσεις όπερας σε DVD, προκειμένου να τον απολαμβάνουν οι θαυμαστές και οι φίλοι του μελοδράματος. Κοντά σε αυτά ήρθε αργότερα η καταξίωσή του, καθώς αναλαμβάνει τη διεύθυνση όπερας και συναυλιών, όπως και τη γενική διεύθυνση της Οπερας του Λος Αντζελες στην Καλιφόρνια (Παλαιότερα, του είχαν αναθέσει τη διεύθυνση της Διεθνούς οπερας της Ουάσινγκτον).

Παράλληλα είναι ο ιδρυτής (από το 1993) του Διεθνούς Διαγωνισμού Οπερας «Operalia», που διοργανώνεται κάθε χρόνο και σκοπό έχει να ανακαλύψει και να προωθήσει νέους προικισμένους καλλιτέχνες της όπερας από όλον τον κόσμο. Αφήνω τις όποιες συμμετοχές του ως μέλος επιτροπών διεθνών διαγωνισμών όπερας. Ποια ανάγκη, λοιπόν, τον κάνει να επιμένει ακόμη να βρίσκεται στο σανίδι;

Το ίδιο συμβαίνει και με αρκετούς καλλιτέχνες και ηθοποιούς και στη χώρα μας: Επιμένουν να μην παίρνουν χαμπάρι από το πέρασμα του χρόνου, τη μείωση όποιων δυνάμεων και ικανοτήτων είχαν πριν από λίγα χρόνια, και επιμένουν να μετέχουν σε παραστάσεις και ρόλους, που -δυστυχώς- «δεν βλέπονται» και «δεν ακούγονται». Αυτό, επίσης, ισχύει και για τους τραγουδιστές του λεγόμενου ελαφρού τραγουδιού, λες και δεν καταλαβαίνουν ότι ο απαραίτητος σύντροφός τους, το μικρόφωνο, δεν μπορεί να κρύψει πια την αδυναμία της φωνής τους, της ενέργειας και της εμφάνισής τους.

Θα ισχυριστούν μερικοί ότι σε όλες αυτές τις περιπτώσεις προτάσσεται πάντα το θέμα της επιβίωσης, και είναι όντως ένα σοβαρό πρόβλημα, ωστόσο είναι πράγματι αρκετά δύσκολο για τους ανθρώπους της τέχνης, για τους οποίους η παρουσία και η κρίση του κοινού είναι απαραίτητες στη λειτουργία της δουλειάς τους, να αποχωρούν έγκαιρα.

Και, ασφαλώς, είναι προτιμότερο ο κόσμος να τους αποζητά και να διερωτάται επειδή αποφάσισαν έγκαιρα να εγκαταλείψουν το σανίδι, παρά να τους λυπάται και να τους λοιδορεί για την κατάντια τους.

*Πρώην πρωταγωνιστής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

{{-PCOUNT-}}12{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα