Ο δημοφιλής ηθοποιός μιλά για τη ζωή του αλλά και για την παράσταση «Γοργόνες και μάγκες»Από την
Ελένη Σκάρπου
Μπορεί να έχουν περάσει 50 χρόνια από τότε που η Finos Film έβγαλε στους κινηματογράφους την ταινία «Γοργόνες και μάγκες». Μπορεί να χαμογελάμε κάθε φορά που προβάλλεται στην τηλεόραση και να αναπολούμε αυτές τις εποχές. Μπορεί ο «Παναγής» Γιάννης Βογιατζής να είχε τότε αδερφή τη Μάρθα Καραγιάννη και να τηγάνιζε κεφτέδες, αλλά σήμερα εμφανίζεται ολόιδιος, με κόρη τη Μαρία Κορινθίου, και μισό αιώνα μετά ενσαρκώνει τον ρόλο του μέσα από τη θεατρική διασκευή που έχει κάνει ο Γιώργος Βάλαρης. Οι «Γοργόνες και μάγκες» καταφθάνουν στο Θέατρο Δάσους, αύριο, την Παρασκευή 22 και το Σάββατο 23 Ιουνίου. Εδώ, ο Γιάννης Βογιατζής ανακαλύπτει έναν καινούργιο κόσμο, που σίγουρα όμως έχει τη γλύκα από τα παλιά, αφού η μουσική του Μίμη Πλέσσα επιστρέφει και οι στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου επίσης. Επίσης, για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνή έρχεται ο Γιάννης Πλούταρχος, που ερμηνεύει τα τραγούδια της παράστασης με ζωντανή ορχήστρα, την οποία διευθύνει ο Αντώνης Γούναρης.
Ηθογραφικά στοιχεία
«Μου τηλεφώνησε ο Γιώργος Βάλαρης και μου είπε ότι έχει στο μυαλό του να κάνει το “Γοργόνες και μάγκες” και δέχτηκα. Αλλο ο κινηματογράφος και άλλο το θέατρο, βέβαια, αλλά οι δυσκολίες παραμένουν ίδιες. Εχεις τη συνέχεια του θεατρικού έργου και όχι τη δυσκολία τού να πας από πλάνο σε πλάνο. Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμόμουν το έργο ύστερα από 50 χρόνια, αλλά ήρθαν όλα ευνοϊκά. Μέχρι που βρήκα τα ρούχα που φορούσα τότε! Αφησα και μουστάκι» αναφέρει ο Γιάννης Βογιατζής.
«Θυμάμαι πάντα πόσο μεγάλα ήταν ο κόπος και το ξενύχτι μας για να είμαστε εντάξει στο γύρισμα. Το έργο είχε γυριστεί καλοκαίρι. Δουλεύαμε κάθε Δευτέρα και Τρίτη στην Υδρα, κυρίως για τα εξωτερικά γυρίσματα. Αυτό το έργο, κατά τη γνώμη μου, έχει πολλά ηθογραφικά στοιχεία, δυνατά και διαχρονικά. Εχει την ελληνική επαρχία, τα ήθη και τα έθιμα όπως ήταν τότε, με τη φαντασία και την πλοκή που τους έδωσε ο Γιάννης Δαλιανίδης. Τότε είχα αδερφή, τώρα έχω κόρη, γιατί το θέατρο πρέπει να ζει πάντα με το παρόν. Το έργο δεν έχει εκμοντερνιστεί. Αλλωστε, ύστερα από τόσα χρόνια μπορεί ακόμη να τραγουδιούνται τα τραγούδια» επισημαίνει ο αγαπημένος ηθοποιός.
Ο ρόλος είναι ιερός
Νιώθει ενθουσιασμένος με την υποδοχή του κόσμου στις παραστάσεις, αλλά έχει επίσης πολλά να μνημονεύει από τις πρόβες, που κράτησαν τρεις μήνες.
Για εκείνον ο ρόλος είναι ιερός και συγκεκριμένος. «Κάθε ρόλο -μεγάλο ή μικρό- τον αντιμετωπίζω με την ίδια αγάπη, αγωνία και πάθος. Κάποτε ο μεγάλος Βασίλης Λογοθετίδης μού είπε: “Νεαρέ μου, να έχεις υπόψη σου ότι δεν υπάρχουν κωμικοί και δραματικοί ρόλοι, μικροί και μεγάλοι ρόλοι. Υπάρχουν σωστοί και μη σωστοί ηθοποιοί”. Ο εσωτερικός κόσμος μου ποτίστηκε με αυτό το δίδαγμα. Κι όταν τον είδα στο θέατρο, έκλαψα, γιατί δεν έπαιζε τον δραματικό ρόλο, αλλά τον σωστό άνθρωπο. Εδώ είναι η ουσία, γιατί αλλιώς χάνεις το στοίχημα. Κάθε παράσταση είναι ένα στοίχημα με τον εαυτό σου. Ο άλλος κάθεται στο κάθισμά του και περιμένει να δει τι θα του δώσεις. Κι εσύ το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να του δώσεις όλον τον εαυτό σου» εξομολογείται και εκφράζει τη χαρά του που τα σημερινά παιδιά δεν απαγγέλλουν, δεν μαθαίνουν ρόλους, αλλά παίζουν με την ψυχή τους.
