Μεταφράζοντας τις βόμβες

Η αποκρυπτογράφηση της απόπειρας κατά του Ισ. ΝτογιάκουΑπό τον
Μανώλη Κοττάκη

Υπάρχουν δύο τρόποι για να προσεγγίσει κανείς την κρίση διαρκείας, η οποία σοβεί στην ελληνική Δικαιοσύνη και εντάθηκε μετά την πρόσφατη τοποθέτηση βόμβας στην οικία του διακεκριμένου αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ισίδωρου Ντογιάκου. Ο πρώτος είναι να την εντάξει στο γενικότερο ιδεολογικό περιβάλλον που επικρατεί στη χώρα με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ: Δικαστές απειλούνται και τρομοκρατούνται, αστυνομικοί τίθενται υπό τις διαταγές των μελών του Ρουβίκωνα, υπουργοί καλούν τους αστυνομικούς να είναι φρόνιμοι όταν έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με μέλη ακραίων οργανώσεων (ει δυνατόν, να δέχονται τον εξευτελισμό της εξακρίβωσης στοιχείων), πανεπιστημιακές σχολές κύρους μετατρέπονται σε ρεμπετάδικα μέρα μεσημέρι, καταδικασμένοι τρομοκράτες λαμβάνουν τη μια άδεια εξόδου από τις φυλακές πίσω από την άλλη. Στην πραγματικότητα, η Ελλάς ζει την «καθαρή έξοδο» από τη νομιμότητα.

Οταν ο πρωθυπουργός θεωρεί «θεσμικό εμπόδιο» τη Δικαιοσύνη, ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας μιλά σαν δικαστής («να τους βάλουμε φυλακή») και ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης ζητά από τη Θέμιδα να έχει κοινή αντίληψη με την εκτελεστική εξουσία, τότε είναι εύλογο να ομιλούμε για έξοδο από τη νομιμότητα. Φοβάμαι όμως πως, όταν κάνουμε αυτή την προσέγγιση, η οποία είναι ιδιαιτέρως εύληπτη και ευανάγνωστη, δεν λέμε όλη την αλήθεια – λέμε τη μισή. Διστάζουμε να ομολογήσουμε στους εαυτούς μας ότι στους κόλπους της Δικαιοσύνης σοβεί την τελευταία εξαετία ένας αβυσσαλέος πόλεμος μεταξύ δύο ομάδων που προφανώς έχουν διαφορετική αντίληψη για τον θεσμό. Θέτω εισαγωγικά ορισμένα ερωτήματα για να δείξω ότι δεν μιλώ με θεωρίες, αλλά επί του πραγματικού. Ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος έχει σήμερα συνήγορό του στη Δικαιοσύνη έναν από τους δύο οικονομικούς εισαγγελείς που διορίστηκαν επί ΠΑΣΟΚ, το 2010, και αφυπηρέτησε. Νόμιμο, ασφαλώς. Ηθικό;

Η προκαταρκτική εξέταση για τον Γιάννο Παπαντωνίου, έως ότου καταλήξει στην προφυλάκισή του, διήρκεσε 15 ολόκληρα χρόνια; Νόμιμο, ναι. Ηθικό; Δικαστής επισκέφθηκε σε γραφείο του εν ενεργεία υπουργό για να του ζητήσει τη γνώμη περί μείζονος υποθέσεως διαφθοράς που χειριζόταν και να τον παγιδεύσει. Νόμιμο; Ούτε καν αυτό. Σύζυγος τέως εισαγγελέως Διαφθοράς είχε εισπράξει καθ’ ομολογίαν του το συμβολικό ποσό των 1.000 ευρώ για συμμετοχή του σε ερευνητικά προγράμματα της Novartis. Ερώτημα: Επρεπε η αρμόδια εισαγγελέας να ζητήσει την εξαίρεσή της από την έρευνα της Novartis για να μην υπάρχει καμία σκιά; Νομίζουμε, ναι. Κάθε δικαστής που σέβεται τον εαυτό του το ίδιο θα έπραττε. Πρόεδρος ανωτάτου δικαστηρίου αρνήθηκε να εφαρμόσει τον νόμο για το «πόθεν έσχες» των δικαστών με προσωρινές διαταγές, έως ότου η Πολιτεία νομοθέτησε και οι δικαστικές ενώσεις τα βρήκαν με τον νέο υπουργό. Περιποίησε τιμή στον θεσμό η άρνησή του ή προκάλεσε ερωτήματα; Και βεβαίως, δεν ξεχνώ τις απευθείας μεταπηδήσεις δικαστών από την ηγεσία των δικαστηρίων σε θέσεις εκτελεστικής εξουσίας, με πρώτο διδάξαντα τον υπουργό του Ανδρέα, Κουβελάκη, το παράδειγμα του οποίου ακολούθησαν τινές και επί ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι πολλά αυτά που έχουν μαζευτεί σε μικρό χρονικό διάστημα για να υποκρινόμαστε ότι η Δικαιοσύνη μας είναι μια κοινωνία αγγέλων, στην οποία παρεμβαίνουν ωμά οι πολιτικοί. Η αλήθεια είναι ότι η Δικαιοσύνη αποτελείται κατά 99% από αδάμαντες, που δεν δέχονται μύγα στο σπαθί τους, και από 1% που δίνει χώρο στην πολιτική, οικονομική ή σε άλλη εξουσία για να παρεμβαίνει στους κόλπους της. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το 1% είναι διασπασμένο σε δύο σχολές σκέψης: σε αυτήν που θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να αλώσει τον θεσμό για να ποινικοποιήσει την πολιτική ζωή της χώρας και σε εκείνη που, βάσει στοιχείων (οι αποδείξεις στις υποθέσεις Μαντέλη, Ακη, Γιάννου είναι συγκλονιστικές), θεωρεί ότι πρέπει με τόλμη να καθαρίσει η ήρα από το στάρι. Η διαπάλη της ισχύος των δύο αυτών συστημάτων αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό τη μάχη για τον συσχετισμό δύναμης στον δημόσιο βίο. Η Δικαιοσύνη πληρώνει σε έναν βαθμό τα σπασμένα της πολιτικής. Αυτή η διαπάλη κορυφώνεται αυτό το διάστημα και γι’ αυτό ζούμε στη σφαίρα του απροσδόκητου. Στην προκειμένη περίπτωση, ίσως στόχος να μην ήταν ο κύριος Ντογιάκος. Ο μηχανισμός, όμως, περιείχε μήνυμα: Κατ’ άλλους ότι οι δικαστές, ασχολούμενοι με υποθέσεις διαφθοράς, εντέλλονται να μην κάνουν καλά τη δουλειά τους. Κατ’ άλλους, όμως, ότι πρέπει να κάνουν καλά τη δουλειά τους. Είναι ζήτημα μετάφρασης.

{{-PCOUNT-}}8{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα